با سلام خدمت مشاور محترم
مقدم چینی بلد نستمو میرم سر اصل مطلب... حدود 2-3 سالی هست وارد دانشگاه شدم و مشکلات فردی و اجتماعی زیادی برام پیش اومده مثل اضطراب-ترس-استرس-کمرویی و عدم ارتباط لازم با دیگران فک میکنم اینا دلایل قانع کننده ای برای منزوی بودن عدم اعتماد به نفس باشه..هر زوز با این ذهنیت از خواب بیذار میشم که باز صبح شده و باید از خونه بیام بیرون... تفریبا یه یک سالی هست که دوست ندارم از خونه بیام بیرون فک میکن که خجالت میکشم با کسی صحبت کنم...تعریف از خودم نباشه قیافه ی خوبی دارم ولی فک میکنم مردم به خاطر قیافم منو مسخره میکنن وقتی دارم تو خیابون راه میماحساس میکنم اطرافیان نگاهشون به منه بعضی موقع ها سرمو پایین نگه میدارم مخصوصا تو یه جمعی که چند تا دختر هست. احساس خستگی زیادی میکنم.اراده کافی برای انجام کارامو ندارم.اینم بگم که من ورزشکار بودم و حدود 8 سال فوتبال بازی میکردم و اندام تقریبا ورزشکاری داشتم ولی با بروز این مشکلات فوتبال و ورزشو کنار گذاشتم و باعث شد که روز به روز به وزنم اضافه بشه و به مرز 90 کیلو برسه برای ایندم فقط تو ذهنم تصویر سازی میکنم و هیچ قدمی برای رسیدن به هدفم بر نمیدارم گفتم که ارادمو از دست دادم وقتی کاری بهم پیشنهاد میشه با ذهنیت عدم انجام دادن اون به سمت اون کار میرم.هر روز دوستامو به بهونه های مختلف از سرم باز میکنم و پیشنهادشونو برای به گردش رفتن رد میکنم.ادم شوخ طبعی بودم ولی دیگه الان از اون شوخی ها خبری نیست و تو جمع ساکت میشینم و نظازه گر کار افرادم.تو جمعپسرونه اصلا نمیتونم مواضع خودمو بیان کنم چه برسه بی این که بخوام تو کلاس جلوی چتد تا دختر کنفرانس بذم در کل نمیدونم چیکار کنم فک میکنم این مشکلات عامل خیلی زیادی هست که من نتونم فعالیت اجتماعی در خور شان یه دانشجو داشته باشم... ممنون میشم منو راهنمایی کنید...